۲۲ ژانویه ۲۰۲۴
ما, ۲۴ تشکل مستقل زنان ایرانی بار دیگر در ۸ مارس ۲۰۲۴ در کنار هم ایستاده ایم، تا جنبش زنان ایران را در روند مبارزه‌ای ۴۵ ساله علیه ستم جنسی-جنسیتی و نا برابری های دیگر، با کارنامه‌ی درخشانش از تظاهرات یک هفته‌ای علیه حجاب اجباری در ۸ مارس ۱۳۵۷ تا خیزش انقلابی ژینا با شعار زن زندگی آزادی در شهریور ۱۴۰۱ گرامی بداریم.
نقطه‌ی عطف دیگر مبارزات زنان در چند دهه‌ی گذشته، حرکت دختران خیابان انقلاب در خیزش دی ماه ۹۶ بود، که نقش مهمی در ارتقای مبارزات زنان و حضور خیابانی آنان علیه حجاب اجباری به‌مثابه‌ی ابزار سرکوب جنسی-جنسیتی زنان داشت . اقدام ویدا موحد، زن جوانی که در ۶ دی ماه ۹۶ در اعتراض به حجاب اجباری بالای سکویی در خیابان انقلاب روسری خود را بر سر چوب زد ، موجب تکثیر دختران خیابان انقلاب در سراسر ایران شد.
جنبش زنان در روند مبارزات ۴۵ سال گذشته، نه تنها علیه ستم جنسی-جنسیتی بلکه علیه تمامی اشکال ستم و نابرابری ایستاد، و همگام با سایر جنبش‌های اجتماعی علیه فقر، ستم ملی و طبقاتی، سرکوب جامعه ال جی بی تی کیو پلاس و تخریب محیط زیست مبارزه نمود. نقش زنان در شوراهای صنفی و سراسری معلمان برای دستیابی به حق همگانی آموزش و مبارزه با خصوصی شدن آموزش و حذف به‌ویژه کودکان دختر از آموزش، و تفکر پدر/ مردسالارانه در متون جنسیت‌زده‌ی کتاب‌های درسی، توقف کودک همسری و قتل های ناموسی درخشان است. زنان در شوراهای بازنشستگان و پرستاران و در جنبش‌های ملی کردستان و بلوچستان و خوزستان هم همواره علیه فقر، فقر زنان و ستم ملی و ستم بر زنان و جامعه کوئیر پیشتاز بوده‌اند. جنبش دادخواهی ایران هم وام‌دار مادران، همسران و خواهران مبارزی است که مادران خاوران نام گرفتند و پرچم مبارزه را برای دادخواهی عزیزان خویش از دهه ۶۰ همچنان برا فراشته نگاه داشته‌اند. در این رابطه نمی‌توان مقاومت یک‌پارچه‌ی زنان زندانی را از نظر دور داشت، که برای آرمان‌های خویش در بندند و در طول بیش از چهار دهه علیه سرکوب، اعدام، شکنجه، تجاوز و آزار جنسی در داخل زندان‌ها ایستاده و با مبارزات جاری مردم همبسته بوده‌اند.
این جنبش ها و جنبشِ مبارزه با حجاب اجباری، که با مقاومت‌های روزمره‌ی زنان در گوشه و کنار کشور در ده‌های گذشته ادامه داشت، پس از قتل حکومتی ژینا به خاطر حجاب به آتشفشانی تبدیل شد که رژیم را به عقب نشینی واداشت. نقطه‌ی قوت خیزش انقلابی ژینا پیوند مبارزاتی علیه ستم و نابرابری‌های جنسی-جنسیتی، طبقاتی، ملی و فرهنگی در مرکز و حاشیه بود. جنبش زن زندگی آزادی به ما آموخت که بدون پیوند مبارزه علیه این ستم‌ها، ساختار سلطه و ستم را نمی‌توان دگرگون ساخت. نگارش منشور حداقلی به همراه ۲۰ تشکل صنفی تلاشی دیگر در این راستا بود. بی‌شک تشکل‌یابی زنان، چالشی مهم در پیشبرد مبارزات فمینیستی با رویکرد همگرایی با سایر مبارزات در آینده خواهد بود.
در خیزش سراسری زن زندگی آزادی، رژیم تلاش نمود تا در خیابان، مدرسه و دانشگاه به‌ویژه در کردستان و بلوچستان با کشتار، بازداشت‌های وسیع و صدور احکام اعدام و زندان، شلیک به چشم‌ها و نابینا سازی، تجاوز و آزار جنسی، و حملات شیمیایی به مدارس دخترانه مانع از تداوم این جنبش بشود، اما موفق نشد مبارزه علیه حجاب اجباری و اشکال دیگر ستم و فقر زنان را متوقف سازد. به‌واسطه‌ی مبارزات روزمره‌ی زنان، رژیم که در تصویب طرح لایحه‌ی حجاب و عفاف ناتوان مانده است، «حجاب‌بان»ها را جایگزین گشت ارشاد کرد و و منکر وجود گشت ارشاد شد. حتی اجرای احکام شلاق و جریمه برای بی‌حجابی مانع مبارزه‌ی زنان علیه حجاب نشده، بلکه آن را به سند مقاومت زنان تبدیل نموده است. چندین زن از جمله رویا حشمتی به جرم بی‌حجابی شلاق خورده‌اند. رویا حشمتی پس از تحمل ۷۴ ضربه شلاق ، چنین می‌نویسد: «به نام زن، به نام زندگی، دریده شد لباس بردگی» و «شب سیاه ما سحر شود، تمام تازیانه‌ها تبر شود».
امروز عاملیت زنان ایران در مبارزه علیه همه‌ی اشکال ستم و نابرابری، در مقایسه با شرایط و بستر تاریخی سال پنجاه و هفت، تغییر یافته و وجه فمینیستی آن پررنگ‌تر از هر زمان دیگری است و این تاثیرات را می‌توان در مطالبات برابری خواهانه‌ی همه‌ی جنبش‌های اجتماعی مشاهده نمود. خیزش انقلابی ژینا ادامه دارد و به دستاوردهای درخشانی دست یافته است که از مهمترین آن دیده شدن مبارزات زنان و به طور کلی مبارزات مردم حاشیه در کردستان و بلوچستان و خوزستان و جامعه‌ی کوئیر بوده، که دیگر نمی‌توان آن را نادیده گرفت. شعارها، سرودها و تجربیاتی که در پیوند و حمایت از مبارزات زنان و مردم همه ملت‌های ساکن ایران و افغانستان در طی این خیزش آفریده شدند، موجب ارتقای مبارزات پیش رو خواهند بود.
ما تشکل‌های مستقل زنان با درس‌آموزی از این تجربیات مبارزاتی، در کنار هم با همدلی، همبستگی و هم‌گامی با شعار زن، زندگی، آزادی گام برمی‌داریم و تا برابری، رهایی و آزادی گامی عقب نخواهیم نشست. قدر مسلم این است که دست یابی به این اهداف با وجود جمهوری اسلامی و هر نظام سلطه‌گر دیگری ممکن نیست. ما همچنین ضمن ارج نهادن به مبارزات زنان فمنیست جهان برای صلح و برابری همراه با آنان برای پایان دادن به جنگ و کشتار علیه مردم غزه و برای رهائی مردم فلسطین تلاش خواهیم نمود.
انجمن زنان ایرانی دالاس
انجمن زنان ایرانی-آلمانی کلن
انجمن زنان پرتو
انجمن زنان مونترال
انجمن زنان ایرانی ایتالیا
انجمن با ھم برای سلامتی زنان
استقلال و برابری پایدار زنان – W.I.S.E
ائتلاف بین المللی علیه خشونت در ایران – ICAVI
ایكرو- سازمان حقوق زنان – IKWRO
جنبش می تو ایران
دایره زنان ایرانی برای ھمکاری جھان – ICWIN
زنان برای آزادی و برابری پایدار
سازمان رھایی زن
کارگاه مطالعات زنان
کمپین توقف قتل ھای ناموسی
کمیته برابری جنسیتی ھمبستگی جمھوری خواھان ایران
گروه اتحاد زنان چپ
گروه آیوین از شمال کالیفرنیا
گروه زنان در شمال کالیفرنیا
گروه مطالعات زنان اورنج کانتی
زنان کنشگر ایرانی در تبعید- برلین
نھاد دگرباشان ماناو
فمینیسم روزمره
ھمایش زنان ایرانی – ھانوفر