در آستانه ٢۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان قرار داریم وتا ممنوعیتِ انواع خشونت بر زنان و نهادینه شدن آن، راه درازی پیش روی مان است که با مبارزه، مقاومت و در بسیاری از موارد با هزینه های سنگین برای زنان و انسان های برابری خواه همراه است.
آپارتاید جنسیتی در ایران در سال گذشته نیز همراه با خشونت جنسی – جنسیتی، خشونت در مبارزه روزمره علیه حجاب اجباری و سایر قوانین ضد زن اسلامی، بازداشت، شکنجه، تجاوز و اعدام همراه بوده که علاوه بر آن با افزایش زنانه تر شدن فقر، عواقبی چون کودک همسری، ترک تحصیل، کار کودکان یا تخریب محیط زیست ومنابع طبیعی که زنان اولین قربانیان آنند و دیگر خشونت ها رایج تر شده اند. مرکز پژوهش های مجلس، آمار ترک تحصیل کودکان را 900 هزار تن برآورد کرده است که روشن است اکثریت قریب به اتفاق ،کودکان دختر و کودکان افغانستانی هستند و کودکان بی شناسنامه در این آمار محاسبه نشده اند. در رابطه با حجاب اجباری نیز بنظر می رسد جمهوری اسلامی برای اجرائی کردن آن با “لایحه عفاف و حجاب” که پس از خیزش انقلابی ژینا توسط قوه قضائیه و مجلس با تغییرات تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها، ادارات، پارک‌ها و بیمارستان ها تصویب و توسط شورای نگهبان تائید هم شده بخاطر مقاومت زنان دچار مشکل اساسی است. خودکشی تراژیک آیناز کریمی و آرزو خاوری، دختر ۱۶ ساله افغانستانی در اعتراض به حجاب و فرم اجباری و لاک ناخن، تهدید و تحقیر، ابعاد خشونت و تبعیض جنسی جنسیتی علیه کودکان دختر را در نظام آموزشی جنسیت زده ایران نشان می دهد. از سوی دیگر پاسخ آهو دریائی، دانشجوی زن معترض دانشگاه علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد تهران در اعتراض به خشونت نیروهای حراست دانشگاه برای حجاب اجباری، نشان داد که زنان برای بازپس گیری بدن های دربند خویش از برهنه شدن هم واهمه ای ندارند.
آمار اعدام ها در ایران در سال گذشته با تعداد 853 نفر، افزایشی 43 درصدی با بیشترین آمار اعدام زنان در جهان را داشته است. خشونت دولتی علیه فعالین حقوق زنان، فعالین سیاسی و اجتماعی با ایجاد جو ” خطر جنگ” با بگیر و ببندهای روزانه افزایش یافته است .پخشان عزیزی و وریشه مرادی دو فعال سیاسی کرد در خطر اعدام قرار دارند.
خشونت جنسی در اشکال زنکشی، قتل های ناموسی، اثرات مرگبار ممنوعیت و جرم انگاری سقط جنین، در سالی که گذشت، نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان نیز افزایش یافت. تنها در ترکیه در سال گذشته 403 زن و در سال جاری 296 زن قربانی زنکشی شده اند. متاسفانه آمار دقیقی در مورد ایران نداریم. روزنامه اعتماد در گزارشی نوشت ” 35 مورد زنکشی در سه ماهه اول سال 1403ثبت شده که بیشترین آن در تهران است و افزایش زیادی نسبت به سالهای قبل دارد”. زنکشی در ایران با انگیزه “ناموسی” برای کنترل بدن و زندگی زنان با حمایت دین، دولت و سیستم پدر/مردسالاری انجام می گیرد و متجاوزین در بیشتر موارد طبق قوانین شریعه تبرئه می شوند. همچنین در سال جاری میلادی ۸۱ مورد زنکشی در آلمان توسط مردان خانواده ثبت شده است .
مبارزه علیه ممنوعیت و جرم انگاری سقط جنین در جهان همچنان یکی از چالش های اساسی زنان است. در ایران که سقط جنین در آن جرم انگاری شده است، آماری در باره مرگ و میر زنان بخاط سقط جنین غیرپزشکی و غیربهداشتی وجود ندارد. طبق گزارش رئیس مرکز جوانی وزارت بهداشت ، “حداقل 360 هزار سقط جنین سالانه در ایران صورت می گیرد که اغلب شان غیرقانونی اند” اما او آماری از هزینه مرگبار این ممنوعیت بر زندگی زنان ارائه نداد. محاکمه یک زن پزشک در لهستان، در اکتبر امسال در قلب اروپا، به اتهام کمک به انجام سقط جنین خودخواسته آغاز شده است. درلهستان بشدت کاتولیک، مجازات کمک به سقط جنین غیرقانونی تا سه سال زندان تعیین شده است . از طرفی دیگر همچنان شاھد ممنوعیت سقط جنین در برخی از ایالتھاي آمریكا و جرم انگاری آن ھستیم که نشان از بازپس گیری دستاوردھای زنان در سراسر جھان است.
یونیسف، سازمان جهانی کودکان سازمان ملل در 8 مارس امسال اعلام نمود که 230 میلیون زن قربانییِ مثله کردن جنسی زنان در جهان شده اند که بیشترین آن در اتیوپی، سومالی و سودان اتفاق می افتد و پیش بینی نمود که این خشونت تا سال 2030 توقف می یابد اگر روند سرعت مقابله با آن 27 برابر شود. اما واضح است که با توجه به فقر و گرسنگی وجنگ امری غیرممکن است.
آپارتاید جنسیتی در افغانستان، کشور را به زندان 14 میلیون زن و دختر افغانستانی تبدیل نموده که صرفا بعنوان ابژه جنسی در چهار دیواری خانه زندانی اند، اجازه کار و تحصیل نداشته و بدون پوشش ضخیم و همراهی یک “مرد محرم” اجازه خروج از خانه را نیز ندارند. طالبان در اوایل امسال اعلام نمود که مجازات شلاق و سنگسار در ملاء عام در مورد زنانی که به “زنا” متهم شوند، دوباره برقرار خواهد شد. در 27 اکتبر امسال چهار نفر از جمله یک زن را در ولایت پروان افغانستان به جرم “فرار از خانه” و “همجنسگرائی” شلاق زدند. از سوئی دیگر پناهجویان و شهروندان افغانستانی در داخل ایران هم همواره قربانی خشونت های دولتی و غیردولتی قرار هستند. کشتار هولناک بیش از 250 مهاجر افغانستانی در منطقه سراوان ، خشونتی است که باید متحدا علیه آن مبارزه کنیم.
زنان در جنگ ها ھمواره از اصلی ترین قربانیان هستند که مورد تجاوز قرار گرفته و درد ، نابودی و تحقیر را به تمامی تجربه مي کنند. کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد وسازمان حقوق زنان در منطقه شاخ آفریقا درماه گذشته علیه خشونت جنسی گسترده برزنان سودان درجنگ بین نیروهای پشتیبانی سریع و ارتش سودان هشدار داده اند که به مرگ بیش از صد تن در درگیری های ماه گذشته وآواره شدن بیش از 14 میلیون نفر از آغاز جنگ تا کنون انجامیده است. زنان سودانی در معرض اِعمال گسترده خشونت جنسی از جمله تجاوز، تجاوز گروهی، برده‌داری جنسی و قاچاق انسان برای مقاصد جنسی قرار می گیرند. گزارش می شود که در جنگ اخیر بیش از 100 زن سودانی در جزیرا بطور جمعی از ترس تجاوز خودکشی کرده اند که متاسفانه این خبر در رسانه های جهان بازتاب نیافته است.
همچنین یکسال پس از آغاز نسل کشی وحشیانه اسرائیل در نوارغزه پس از جنایت هفتم اکتبر، اسرائیل حملاتش را به کرانه باختری، لبنان یمن و اکنون به شمال غزه نیز گسترش داده است. نوار غزه با بیمارستان ها و مدارس اش ویران شده و بیش از 42000 فلسطینی کشته شده و 96000 نفر مجروح شده اند که بیشترین تعداد را زنان و کودکان تشکیل می دهند. بیش از 50000 زن باردار فلسطینی در غزه در معرض گرسنگی و محرومیت از درمان و امکانات بهداشتی برای خود و کودکان شان قرار دارند. تأثیر جنگ در خاورمیانه بر زنان عمیق و چند وجهی بوده و با افزایش خشونت مبتنی برجنگ، نابرابری‌های اجتماعی و جنسی جنسیتی موجود علیه زنان تشدید خواهند شد. در شرایط اقتصادی دشوار کنونی بسیاری از زنان به تنها نان آور خانواده‌هایشان تبدیل شده اند. طبق گزارشات منابع بین المللی، زنان غزه در معرض خشونت و آزار جنسی بطور کلی و همچنین در زندان های اسرائیل قرار دارند. آوارگی بیش از یک میلیون فلسطینی آسیب بیشتری را بر زندگی آنها به ویژه زنان و کودکان تحمیل می کند. این موارد تنها گوشه ای از تاثیرنکبت بار جنگ بر زندگی زنان و کودکان می باشد.
در این میانه نمی توان نسبت به حمله‌ی ترکیه به روژآوا در گیرو دارجنگ های خاورمیانه بی تفاوت ماند که در اقدامی “تلافی جویانه” صورت گرفت که نیروهای دموکراتیک کُرد سوریه درآن دخالتی نداشتند. ارتش ترکیه با شلیک توپ های بسیاری به روستاها ومحل مسکونی موجب مرگ زنان و کودکان شده است. روژاوا، حاصل مبارزه دمکراتیک وقدرتمند زنان کردستان غربی است که در “نبرد کوبانی”، بنیادگرایان داعشی انسان ستیز را شکست داد.
ما ۲۲ تشکل مستقل زنان ایرانی در دیاسپورا با رویکرد فمنیستی برای پایان دادن به خشونت جنسی جنسیتی، علیه بنیادگرائی در هر شکل آن، دیکتاتوری، جنگ و نظامی گری، استعمار واشغال، نژادپرستی و علیه دخالت های امپریالیستی در کنار جنبش های مترقی جهان و بویژه فعالان حقوق زنان و کلکتیوهای فمینیستی برای تحولات بنیادین در خاورمیانه ایستاده ایم زیرا سرنوشتی مشابه و دردی مشترک داریم. برای ما روشن است که پایان دادن به خشونت علیه زنان با وجود بنیادگرایان جمهوری اسلامی و یا هر گونه شکلی از سلطه عملی نخواهد شد.
زنزندگیآزادی#
۱۵ نوامبر ۲۰۲۴
انجمن باهم برای سلامتی زنان
انجمن زنان آزاده ایرانی
انجمن زنان ایرانی دالاس
انجمن زنان ایرانی-آلمانی کلن
انجمن زنان پرتو
انجمن زنان مونترال
جنبش می‌تو ایران
دایره زنان ایرانی برای ھمکاری جھان (ICWIN)
زنان برای آزادی و برابری پایدار
زنان کنشگر ایرانی در تبعید- برلین
سازمان حقوق زنان، ایکرو (IKWRO)
سازمان رھایی زن
فمینیسم روزمره
فوروم زنان ایرانی در وین
کالکتیو زن زندگی آزادی رم
کمیته برابری جنسیتی ھمبستگی جمھوری‌خواھان ایران
گروه اتحاد زنان چپ
گروه آیوین از شمال کالیفرنیا
گروه زنان در شمال کالیفرنیا
گروه مطالعات زنان اورنج کانتی
ھمایش زنان ایرانی ھانوفر